Als het gaat om de houding van mensen die een klantcontactfunctie hebben dan moet ik altijd stiekem denken aan de sketch van Koot en de Bie over de fotowinkel (zie hieronder). Op zich is de opwinding van de foto-vakhandelaar heel goed te begrijpen, net zoals heel veel bedenkingen en weerstanden over de ontwikkelingen in de zorg goed te begrijpen zijn. Toch kan het uiten van deze emoties in aanwezigheid van de klant precies dat oproepen wat je niet wilt.

Nog los van wat het kijken naar deze discussie voor beeld over de vakhandelaar oproept bij de kijker. Een kijker die nu via een filmpje meekijkt, maar in het echt de discussie bijvoorbeeld vanuit de wachtkamer kan volgen…

Leuk ook dat je het hier zo mooi ziet in een uitgewerkte focusstrategie: de klant wordt herkent, met de naam aangesproken, de winkelier weet wat er normaal altijd op de foto staat (de poes), dat de foto’s allemaal bewogen zijn en welke camera de klant heeft. En toch werkt het niet 🙂

Of is dit beroepsdeformatie? Om zo naar een video te kijken? 🙂